De eerste keer dat ik Alanya bezocht was in juni 2003. Aangezien ik met mijn familie op vakantie was, was ik niet van plan om uit te gaan. Maar toen we de discos en het nachtleven zagen, konden mijn zus en ik de verleiding niet weerstaan.
De eerste keer dat ik Alanya bezocht was in juni 2003. Aangezien ik met mijn familie op vakantie was, was ik niet van plan om uit te gaan. Maar toen we de discos en het nachtleven zagen, konden mijn zus en ik de verleiding niet weerstaan. Toen we in de haven kwamen, waren we erg onder de indruk. We zagen alleen maar bars en discotheken.
Er was een goede atmosfeer, overal werd muziek gedraaid en we zagen alleen maar vrolijke mensen. Ik raakte erg onder de indruk en steeds in meer in feeststemming. We konden er niet meer onderuit, we wilden feesten.
Aangezien er zoveel discotheken zijn, is het moeilijk om te kiezen. De entree is gratis en je hoeft nergens een identiteitsbewijs te laten zien. Op die manier is het heel makkelijk om van de ene naar de disco te gaan. De prijzen van de lokale drankjes zijn een stuk goedkoper dan die van geïmporteerde drankjes.
De discos sluiten om 03.00 uur. Er is dan een gratis bus die naar een grote discotheek buiten Alanya rijdt. Ik heb zelf nog nooit zon discotheek gezien. Alles is gemaakt van marmer en er is zelfs een zwembad. Het is een openluchtdiscotheek, maar de dansvloer is overdekt. Rondom de dansvloer zijn pilaren en het lijkt net een Griekse tempel. Het is een geweldige ervaring.Omdat we zo onder de indruk van Turkije en de gastvrijheid waren, besloten we in de krokusvakantie wederom naar Turkije te gaan. Uiteraard gingen mijn zus en ik weer uit. De discotheken waren niet zo druk als in de zomer, maar we hadden evenveel plezier.
We hebben daarom besloten deze zomer weer naar Alanya te gaan, en natuurlijk zullen we weer uit gaan.