Alanya’ya Yolculuk

Alanya’ya giderken yolda genç bir adam ile konuşmaya başladım. Türkiye’nin en büyük şehri İstanbul’dan geliyordu fakat aynı zamanda bir Iskandinav’a benziyordu. Bana öğrenci olduğunu ve okulu bitince rehber olacağını söyledi.
Benim mesleğimi sordu, bende yazar olduğumu söyledim. Bana en büyük hayalinin bir yazar olmak olduğunu söyledi.
Tecrübelerimizi birbirimizle paylaştık, ülkeler, insanlar ve kültürler hakkında konuştuk. Her ne kadar Türkiye’de yazarlar rejim tarafından pek saygı göremeselerde, bana Türkiye’nin büyüleyici bir tarihi olduğundan bahsetti.
Tabii ki bütün bunlar benim bildiğim şeylerdi.Sürgüne göderilen ya da tecrit edilen örnek verilebilecek birden fazla yazar vardı. Yaşar Kemal , Fakir Baykurt, Nazım Hikmet - bütün bu yazarlar Türkiyede ki şartları eleştirmişlerdi.

***

Ama ben İsveçte ki kötü yazdan kurtulmak için, bir turist olarak Türkiye’ye gelmiştim. Ve şimdide kurtuluyordum: gölgede 40 derece, güneşte 50 dereceden fazla !
Otobüs, bana hiçte tanıdık gelmeyen yerlerden geçtikçe oldukça fazla su içtim.Pamuk tarları ve küçük meyve tezgahları görülüyordu. Tarlalar çorak ve kuruydu. Yarım kalmış evler oraya buraya dağılmıştı.
Yeniden yazarlığa döndüm ve ona yazacağı kitabı kaç kişinin okuyabileceğini sordum. Birden endişelendi ve çok fazla olamayacağını söyledi

***

Otelin yanında ki küçük gazete bayii sahibi ve ailesi ile hemen tanıştım.
Yıllarca okula gidemediğini söyledi ve gazete bayii onun için bir okuldu. En azından sadece yabacı dil değil başka şeylerde öğreniyorlardı. Alanya’ya birçok Alman ve İsveçli geliyordu.
Konuşmalarımız genellikle İngilizce, Almanca, Isveççe karışımında oluyordu ve bana kendi İsveççe’sinden örnekler veriyordu.
‘ Hello, how are you?, tusind tak, wilkommen‘...
Birçok kez bana elma çayı ikram edildi.Aşırı sıcak olmasına rağmen oldukça lezzetliydi. Hepsinde de teşekkür ederek kabul ettim.Hayır demek saygısızlık olarak algılanabilirdi.

***

---